Devotiemedaille Maximilian Kolbe, 2 cm
Maximilian (gedoopt Rajmund) Kolbe ofm, Auschwitz, Polen; martelaar onder nazi's; † 1941.
Feest 14 & 17 (Fulda) augustus.
Maximilian Kolbe was een franciscaan van Poolse afkomst. Hij was geboren op 7 januari 1894 in Zdunska, niet ver van de stad Lodz geboren. In 1910 trad hij in bij de franciscanen, deed zijn studies in Rome, en werd in 1919 priester gewijd. Ogenschijnlijk was er niets bijzonders aan de hand met deze bescheiden man. Pas door zijn heldhaftige dood kwam de verborgen kwaliteit van zijn leven aan het licht.
Aanvankelijk gestationeerd in Krakow richtte hij een katholiek weekblad op. Het was een groot succes en werd overgeplaatst naar de het plaatsje Niepkalanow niet ver van de Poolse hoofdstad Warshaw. Er werd een nieuwe franciscaner communiteit aan toegevoegd. In 1930 ging hij als missionaris naar het Japanse Nagasaki. In beide steden was zijn parochiekerk toegewijd aan Maria Onbevlekt Ontvangen, voor wie hij dan ook bijzondere devotie had. In 1936 keerde hij als overste van de communiteit van Niepkalanow terug. In 1939 vielen de Duitsers Polen binnen. Op 19 september van datzelfde jaar werd hij gearresteerd en afgevoerd naar Lamsdorf. Maar uitgerekend op 8 december, feest van Maria Onbevlekte Ontvangen, werd hij weer vrijgelaten. Onvermoeibaar zette hij zijn werk voort: hij gaf illegale krantjes en vlugschriften uit, hielp honderden Joodse vluchtelingen ontsnappen en veranderde zijn huis in een toevluchtsoord voor wie maar in die barre tijden bescherming en veiligheid zocht.
In 1941 werd hij voor de tweede keer opgepakt. Nu deporteerden de Nazi's hem naar Auschwitz. Hij vergat in de barre omstandigheden van dat kamp zijn priesterroeping niet. Hij bad en troostte voor zover het in zijn vermogen lag. Maar in zijn bescheidenheid leidde hij toch een tamelijk onopgemerkt leven.
Tot het moment dat Kampfführer Fritsch besloot tien mensen te laten doodhongeren in de hermetisch afgesloten kelder van bunker 11: geen eten, geen drinken, geen licht, geen lucht. Het lot viel o.a. op Gajowniczek, een Poolse huisvader met twee kinderen. Onmiddellijk wendde pater Kolbe zich tot de kampcommandant. Deze schreeuwde: "Wat mot je, Poolse zwijn?"
In alle rust antwoordde Pater Kolbe: "De plaats innemen van deze ter dood veroordeelde."
"Waarom?"
"Ik ben oud en ziek. Hij heeft vrouw en kinderen."
"En wie ben jij dan wel?"
"Een Pools priester."
Het verzoek werd ingewilligd. Nummer 5659 op de lijst werd vervangen door 16670. Het schijnt dat Pater Kolbe in zijn opsluiting aldoor hardop heeft gebeden. Hij behoorde tot de vier die tenslotte overbleven en met een dodelijke injectie om het leven werden gebracht.
Verering & Cultuur
Het is bij het lezen van zijn verhaal, alsof men Jezus zelf hoort: "Geen groter liefde kan iemand hebben dan deze, dat hij zijn leven geeft voor zijn vrienden" (Johannes 15,13).
Toen hij in 1982 door Paus Johannes Paulus II heilig werd verklaard, behoorde Gajowniczek tot de aanwezigen, met zijn beide kinderen.
Hij is patroon van de politieke gevangenen.
In 1990 maakte de Poolse regisseur Krzysztof Zanussi een film over zijn leven.
Bron: heiligennet